Pravilo, pouka; u klasičnoj književnosti Grka: filozofsko pravilo; u Novom zavetu: carska naredba, zakonska odredba, zaključak crkvenog sabora (koncila); hrišćanske dogme, formulisana hrišćanska načela koja sadrže saznanja o bogu, svetu i o božanskih odredbama koje su u vezi sa spasenjem čoveka. (grč.)

Učenost; nauka, učenje o nečemu izloženo kao sistem; naučno tvrđenje koje ne vodi računa o stvarnosti ili se ne osvrće na nju; u crkvenom smislu: poučavanje u hrišćanskoj religiji, katihizam. (lat.)

Sistem znanja iz neke oblasti, delatnost naučnika.

Postavka, tvrdnja, tvrđenje; fil. prvi stav u dijalektičkoj metodi samokretanja pojmova (up. antiteza, sinteza); stav, naročito stav koji treba dokazati, sporan stav; pismena radnja kao uslov za polaganje doktorskog ispita (doktorska disertacija); metr. muz. spuštanje glasa, nenanglašeni deo takta (supr. arza).