1. Koji dejstvuje suprotno, koji ima protivno dejstvo.
2. Materijal lako podložan hemijskoj promeni (lat.)

Stvar koja izaziva suprotno dejstvo; hem. svaka hemijska tvar, supstanca koja se po čulno primetnim i osetnim promenama koje sama pretrpi ili izaziva pri dodiru sa drugim nekim tvarima, supstancama, upotrebljava za utvrđivanje postojanja ovih poslednjih supstanca u napravljenom jedinjenju; pl. reagencije. (lat.)

Funkcionalni duševni poremećaj koji se javlja kao posledica (reakcija) jakih duševnih potresa ili afekata.
Hemijski čista supstanca određenog sastava koja služi za analizu nepoznatog materijala.