1. u grčkoj predstavi: plameni vazduh u kome zvezde lebde i bogovi stanuju, dakle nebeski prostor i svetlosna tvar ujedno, nebeski vazduh, nebo;
2. u grčkoj filozofiji najfinija pratvar (Anaksagora, Empedokle, Platon), peti element - kvintesenca - koji ispunjava nebeski prostor iznad Meseca (Aristotel);
3. hem. fina, bistra, bezbojna, lako pokretljiva tečnost karakteristična mirisa, specifično lakša od vode (C4 H10 O);
fiz. tvar koja sem materije u prostoru, po pretpostavci postoji kao sredina u kojoj se zbivaju izvesne pojave u prirodi; npr. energija koju Sunce zrači u prostor prenosi se poprečnim talasima kroz elastičnu sredinu etar, koja je netežljiva, imponderabilna; etar. (grč.)