attributive
ETYM Cf. French attributif.
(Grammar) Of adjectives; placed before the nouns they modify; SYN. prenominal.
attributive genitive · prenominal
attribute grammar · attribute much to · attribute something to somebody · attribute tag · attribution · attributive · attributive adjective · attributively · attrist · attrit · attrite · attrition · attritional
svojstven
IPA: / sʋojstʋen /imanentan · primeren · stran · suprotstavljen · svojstveno · svojstveni · naklonjen · nepojmljiv · srodan · sličan · nesvojstven · najsličniji · svojstvena · blizak · prilagođen · urođen · zasmetao · razumljiv · pripisan · nerazumljiv · preovladavao · pripisivan · saobrazan · primjeren · karakterističan · smetao · pojmljiv · nametnut · analogan · pogodovao · dopušten · prilagodjen · usmeren ka · utemeljen · svojstvenog · prepoznatljiv · davan · podređen · oličen · svojstvene