Gasoviti prekrivač kojim su obavijena nebeska tela, vazdušni omotač oko Zemlje, vazduh, zrak.
Vazdušni omotač, vazdušni okean koji obvija našu Zemlju, i ceni se na 80 do 500km debljine; fiz. fizička atomosfera, pritisak koji vrši živin stub visine 76 cm na 0 step. celzijusa na morskom nivou geografske širine 45 step. na 1 cm3; što iznosi oko 1,033 kg. na 1 cm2; atmosferski pritisak, dolazi od težine vazduha; tehnička atmosfera, označuje pritisak jednog kilograma na 1cm3, au praksi te dve atmosfere znače isto; fig. sredina u kojoj jedan čovek živi i razvija se. up. troposfera, stratosfera, hevisajd.

1. u grčkoj predstavi: plameni vazduh u kome zvezde lebde i bogovi stanuju, dakle nebeski prostor i svetlosna tvar ujedno, nebeski vazduh, nebo;
2. u grčkoj filozofiji najfinija pratvar (Anaksagora, Empedokle, Platon), peti element - kvintesenca - koji ispunjava nebeski prostor iznad Meseca (Aristotel);
3. hem. fina, bistra, bezbojna, lako pokretljiva tečnost karakteristična mirisa, specifično lakša od vode (C4 H10 O);
fiz. tvar koja sem materije u prostoru, po pretpostavci postoji kao sredina u kojoj se zbivaju izvesne pojave u prirodi; npr. energija koju Sunce zrači u prostor prenosi se poprečnim talasima kroz elastičnu sredinu etar, koja je netežljiva, imponderabilna; eter. (grč.)

Gasoviti prekrivač kojim su obavijena nebeska tela, vazdušni omotač oko Zemlje, vazduh, zrak.
Vazdušni omotač, vazdušni okean koji obvija našu Zemlju, i ceni se na 80 do 500km debljine; fiz. fizička atomosfera, pritisak koji vrši živin stub visine 76 cm na 0 step. celzijusa na morskom nivou geografske širine 45 step. na 1 cm3; što iznosi oko 1,033 kg. na 1 cm2; atmosferski pritisak, dolazi od težine vazduha; tehnička atmosfera, označuje pritisak jednog kilograma na 1cm3, au praksi te dve atmosfere znače isto; fig. sredina u kojoj jedan čovek živi i razvija se. up. troposfera, stratosfera, hevisajd.

1. u grčkoj predstavi: plameni vazduh u kome zvezde lebde i bogovi stanuju, dakle nebeski prostor i svetlosna tvar ujedno, nebeski vazduh, nebo;
2. u grčkoj filozofiji najfinija pratvar (Anaksagora, Empedokle, Platon), peti element - kvintesenca - koji ispunjava nebeski prostor iznad Meseca (Aristotel);
3. hem. fina, bistra, bezbojna, lako pokretljiva tečnost karakteristična mirisa, specifično lakša od vode (C4 H10 O);
fiz. tvar koja sem materije u prostoru, po pretpostavci postoji kao sredina u kojoj se zbivaju izvesne pojave u prirodi; npr. energija koju Sunce zrači u prostor prenosi se poprečnim talasima kroz elastičnu sredinu etar, koja je netežljiva, imponderabilna; eter. (grč.)